Adrien Tirtiaux stelt voor: een voetgangersbrug die het Kanaal Bossuit-Kortrijk langs de achterkant verbindt met het moeilijk bereikbare Transfo. Deze nieuwe toegang creëert een spectaculaire dramaturgie waardoor je de site ineens heel anders gaat waarnemen: de bezoeker gaat door een kuil met wilde vegetatie en belandt zo in het gonzende hart van de centrale in al haar ruwe monumentaliteit. Zoals zo vaak in de werken van Tirtiaux vertaalt het bouwprincipe de heersende spanningen in structurele elementen.

De brug zelf hangt aan een enorme, sculpturale betonnen balk die ter plaatse werd gegoten. Het is een doorlaatbare houten structuur met een trap en een helling om je fiets naar boven te duwen. De brug is zo opgevat dat je de beplanting eronder zo weinig mogelijk aanraakt, terwijl die er wel doorheen kan groeien. Als je de houten structuur van de voetgangersbrug van naderbij bekijkt, zie je de verwantschap met de betonnen balk waar ze aan vasthangt: je loopt letterlijk op de bekisting waarmee de 20 meter lange betonnen balk werd gegoten. Transfo moet een evenwicht vinden tussen rendement en socioculturele activiteiten.

In die context is de voetgangersbrug een bijna poëtische weerspiegeling: de tegenstrijdige dynamiek tussen de structuur van bovenaf en de natuur van onderuit is een weerklank van de klassieke tweedeling in de jongste stedenbouwkundige theorieën. Een top-downbenadering, waarbij een autoriteit beslist en investeerders inspringen, onderscheidt zich van een bottom-upbeweging, waarbij lokale gemeenschappen voor verandering zorgen en deelnemen aan het ontwerpproces. 

Top-down Bottom-up stelt een semipermanente infrastructuur voor waarlangs je het plekje kunt bereiken en het in zijn oorspronkelijke staat weer achterlaat.

In het kader van Contrei Live, in opdracht van Intercommunale Leiedal, produktie Platform 0090.