Sinds Rebecca Lenaerts (1980, België) theater studeerde aan het Koninklijk Instituut voor Theater, Film en Geluid (RITCS) in Brussel en de UDK Berlijn, zijn hybriditeit en transdisciplinaire praktijken een constante op haar artistieke pad. Haar werk bestaat uit interventies, installaties, voorstellingen en performances en de kruising tussen die genres, vaak buiten de lijntjes van het podiumkunstencircuit. Sterk geïnspireerd door de bewegingspraktijk en filosofie van het Japanse Butoh-dans, ontwikkelt ze werk waarin ze aanwezigheid en kwetsbaarheid onderzoekt in een performatieve context. Deze verschuiving kwam tot stand dankzij een ontwikkelingsbeurs via Kunstendecreet Vlaanderen en legde de basis voor een reeks nieuw werk.
Still a bird (2020-2021) is haar eerste solovoorstelling, in samenwerking met danseres en choreografe Tijen Lawton, waarin Lenaerts zichzelf toestaat te dansen. De performance is voortdurend in transformatie en evolueerde recent van de black box naar een langdurige interventie in de publieke ruimte (long-durational). Ze maakte ook het videowerk BIRTH (2022), geselecteerd voor het Cinéfestival of Eco-performance in Sao Paulo.
In 2022 werd Rebecca geïnitieerd tot vuurvrouw in de traditie van de Lakota natives en fasciliteert ze regelmatig zweethutceremonies. De invloed van ceremonie sijpelt door in haar artistieke praktijk. De focus in haar recente werk ligt op de (verloren) verbinding tussen het lichaam en de natuur, de plaats van de mens in een grotere eenheid, en de kracht van kwetsbaarheid en verstilling.
Met Tijen Lawton en in samenwerking met 10 performers regisseerde ze het dansstuk BIRDS, a ceremonie (2022). Aan de hand van de soefi-tekst 'Conference of the Birds' van Attar tastte ze de cross-over tussen performancekunst en ceremonies af. Met Jan Wouters organiseert ze de jaarlijkse herdenking voor de straatdoden: een performance/ceremonie in de openbare ruimte ter ere van de anoniem gestorven dak- en thuislozen in Antwerpen.
Al sinds 2008 ontwikkelt Lenaerts ook een participatieve kunstpraktijk, veelal in nauwe samenwerking met MUS-E Belgium, platform voor intercreatie. Nikutai, het poëtische lichaam (publicatie HIER) is de titel van een reeks artistieke interventies in woonzorgcentra met de oudste generatie en hun verzorgers en met beweging en dans als medium. Geïnspireerd door deze ontmoetingen maakte zij speciaal voor de oudste generatie en de context van woonzorgcentra de voorstelling Folds&Wrinkles (2023). Met deze performance blijft Lenaerts het lichaam, met zijn beperkingen, kwetsbaarheid en potentieel, op de voorgrond plaatsen in haar werk.
