Het tweede decennium van de 21ste eeuw werd wereldwijd gekenmerkt door grote omwentelingen. Sommige, zoals de ‘Occupy ‘ beweging in New York, de betogingen tegen bustarieven in Brazilië, of de strijd voor het behoud van het Gezi park  in Istanbul trokken mondiale aandacht, ook al door het strenge optreden van de overheid. Telkens werd het directe- voor de hand liggende- motief voor de omwenteling al snel vervangen door andere, meer ingrijpende belangen en zelfs een oproep om het volledige maatschappelijke systeem te hertekenen.

Er leefde duidelijk een wijdverspreid ongenoegen tegenover de huidige socio-politieke orde, maar de antwoorden waren vaak heel verschillend. Er was niet één uitgesproken ideologie. Het was alsof de gebeurtenis zelf een alternatief model was voor de maatschappij: sociale technologie als een open cybernetisch proces waarin uiteenlopende visies en meningen naast elkaar bestaan, gebaseerd op het geloof in een nieuwe, gemeenschappelijke en creatieve manier van leven.

"There is a beautiful mess outside, how can you stay in?" staat geschreven op een stadsmuur.

"We need free space not castle dreams", lezen we op een andere.
 
We have to move Urgently speelt in op die gebeurtenissen rondom ons. Vandaar dat het werk even actueel is als de gebeurtenissen. Met als verschil natuurlijk dat het experiment  gebracht wordt door drie, en niet door duizenden mensen. Het is hun manier om nieuwe artistieke, sociale en  wetenschappelijke acteermodellen uit te proberen in een open sfeer. Het is aan het publiek om de uiteindelijke betekenis toe te kennen aan de interactie tussen de drie spelers.  

On voit apparaître des logiques à plusieurs valeurs pour lesquelles l’indéterminé par exemple est une catégorie du savoir. Dans ce contexte culturel surgit une poétique nouvelle où l’œuvre d’ art n’ est plus dotée d’ une fin nécessaire et donc prévisible.

(Umberto Eco, ‘Opera aperta’, Bompiani Milano 1962)
 
In zekere zin is deze performance ontstaan door toeval. Oorspronkelijk planden de performers een stuk over ons inzicht in wetenschap en kunst. Maar al gauw werd het sterk beïnvloed door de ingrijpende sociale evoluties. Wat de performers zagen en voelden werd bronmateriaal voor ‘We have to move urgently’.
 
Ook lijsten bleken een handig middel te zijn om de objecten en processen te leren kennen. Lijstjes ordenen ideeën en indrukken, maar, in tegenstelling tot politieke theorie die steeds regels oplegt en kaders opzet, ondergraven ze conclusies en zetten ze aan tot openheid. Lijstjes versterken elkaar, theorieën ondermijnen elkaar.

Deze benaderingen ontwikkelen we nu tot een reeks van dramaturgische tools en acties waarmee we aansluiting zoeken tot het collectieve besef dat het nu is dat we moeten handelen, maar zonder daarbij onze individuele stem te verliezen.

Pieter T’Jonck

concept Taldans creatie Filiz Sizanli, Mustafa Kaplan, Vania Rovisco lichtontwerp Jan Maertens artistiek advies Zhana Ivanova, Pieter T’Jonck, Cevdet Erek, Marcus Rovisco productie Platform 0090, Taldans coproductie wpZimmer, Buda, Fabrik Potsdam project management Firat Kuscu, Valerie De Visscher met dank aan Demimonde na Galeria da Boavista-Lisboa, ÇATI Association-Istanbul voor het ter beschikking stellen van een werkruimte met de steun van  EMWAP project en gefinancieerd door het Europees Cultuurprogramma.  (www.emwap.eu)

zie trailers vimeo

pers Fabrik Potsdam zie potsdam-kultur (enkel Duits)