In 2006 startte Karl Van Welden met Verenigde Planeten / United Planets, een cyclus van visueel en performatief werk gebaseerd op de aardse of menselijke aanwezigheid in het universum. Hoe verhoudt de mens zich tot de ontzagwekkende grootsheid van het heelal? Met de planeten uit ons zonnestelsel als ankerpunt, zoekt hij beeldende antwoorden op die hamvraag.
Als een atmosferische achtergrond representeert elke planeet voor Karl Van Welden een andere projectreeks. De PLUTO-serie speelt zich af in een afgesloten houten box in publieke of private ruimte en is slechts toegankelijk voor één toeschouwer Iedere twintig minuten herneemt de handeling zich voor een andere toeschouwer. SATURN is een reeks van site-specifieke performance/installaties die zich toespitsten op thema’s als ruimtelijkheid, afstand, intimiteit, oneindigheid, controle en macht in relatie tot het landschap. Het panopticum, een cirkel van monolithisch ogende observatiepunten, biedt zicht op de weidse omgeving. SATURN I – landscape exploreert de beeldkracht van het natuurlandschap, SATURN II - cityscape belicht het stadslandschap en SATURN III - townscape focust op het overgangsgebied. De MARS-reeks spitst zich toe op de menselijke weerstand tegen grote fysieke krachten en startte met IMAGES FOR MARS I, een videowerk waarin twee militairen langzaam naar elkaar toe buigen, de voeten in een laag beton. De inspiratiebron voor het tweede hoofdstuk is onze kijk op rampen. De muzikale performance MARS II onderzoekt de impact van een asregen op de muziek, en op de pianist die de muziek brengt.
Het andere werk is kleinschaliger van opzet, maar speelt min of meer met dezelfde thematische benaderingen als het performatieve werk. Het omvat tekeningen, schilderijen, installaties, interventies, video en driedimensionale werken, die kunnen fungeren als reflecties, voorstudies, maar net zo goed autonoom kunnen bestaan of gecombineerd kunnen worden tot één werk. Of het nu gaat om klank of beeld, met deze werken onderzoekt de kunstenaar ook de veelzijdigheid, waarbij hij balanceert tussen autonome poëzie en subtiele verwijzingen naar sociale of politieke thema's. In A Fall ensceneert Van Welden een rampscenario voor één object. Op een platenspeler in een afgesloten ruimte draait een vinylplaat. Langzaam daalt een asregen neer. Geleidelijk wordt het beeld donkergrijs, tot muziek en beweging stokken. Wat rest is een broos, functieloos object in een monochroom landschap. In de installatie Column vervolgt Karl Van Welden zijn exploratie van vulkanen en de gevolgen van een uitbarsting. Een sculptuur trilt door verschillende laagfrequente geluidsgolven, waardoor er een zuil van as ontstaat. Elke versie van de installatie maakt gebruik van een zelfgecreëerde compositie, ter ere van een specifieke uitbarsting. In de interventie en video-diptiek Homo Bulla verschijnt een luchtbel op onregelmatige momenten, zwevend door Venetië en Hong Kong tot hij barst en in rook opgaat. Een kleine, fragiele en ongrijpbare gebeurtenis roept in het alledaagse leven een poëtisch beeld op.
