İk zou mensen over uurwerken willen vertellen…
Over de elegantie van het mechanisme,
over het angstaanjagende van de veren,
het duistere van de tandwielen…
Nu is niemand zich daar van bewust…
Misschien is dat de reden waarom iedereen zo triest is,
misschien is dat de reden waarom ze hun verhalen niet vertellen…
Wat voor leven er schuilt achter de grote en de kleine wijzer van een klok,
voelen ze niet eens...
İk wou dat ik de mensen het geheim van de uurwerken kon vertellen...
Dan zouden ze hun ogen openen alsof ze wakker worden...
ze zouden, verlost van hun verdriet, misschien hun eigen verhaal kunnen vertellen…
De Turks-Belgische regisseur/theatermaker Mesut Arslan (Onderhetvel) maakt met Verborgen Gezicht een theaterbewerking van ‘Gizli Yüz’ (‘Het verborgen gezicht’), het enige filmscenario van de Turkse auteur en Nobelprijswinnaar Orhan Pamuk. Arslan werkt voor zijn beeldende tekst- en lichtchoreografie samen met een Vlaams-Turkse acteursploeg en met scenograaf Erki De Vries.
Van 1985 tot 1989 schreef Pamuk Het zwarte boek, een ingenieus geconstrueerde roman, doorvlochten met mysterieuze sprookjesachtige verhalen. Eén verhaal hieruit, ‘Verborgen Gezicht’, heeft Pamuk uitgewerkt tot filmscenario voor de bekende Turkse regisseur Ömer Kavur. De film kreeg onderscheidingen in Montreal en Antalya onder meer voor het beste scenario. Mesut Arslan laat zich voor zijn voorstelling inspireren door deze surreële film.
In ‘Verborgen Gezicht’ krijgt een fotograaf van een vrouw de opdracht om ‘s nachts mensen te fotograferen in de bars van Istanbul. Terwijl hij vooral geïnteresseerd is in de vrouw, is de vrouw gefascineerd door de gezichten van de mensen op de foto’s, en in het bijzonder door één man, die horlogemaker blijkt. Als de vrouw verdwijnt, gaat de fotograaf op zoek naar haar. Zijn zoektocht doorheen verschillende steden brengt hem in aanraking met klokkentorens, horlogemakers, filmbeelden, en een dief van verloren dromen.
Arslan zal niet enkel de scenariotekst van Pamuk gebruiken, maar de hoofdthema’s van het verhaal -identiteit, tijd, perceptie- ook verbeelden door middel van een atypische rolverdeling en een zeer aanwezig scenografisch lichtconcept. Twee mannen (Yves De Pauw, Tom Van Landuyt) en twee vrouwen (Lotte Heijtenis, Deniz Polatliglu Cohen) met een uiteenlopende achtergrond en fysionomie zullen in wisselende rollen de hoofdpersonages, hun commentator of hun onbewuste ik vertolken. Een ingenieuze lichtchoreografie van bewegende TL-lampen zal, net als een foto of een film, in een aaneenschakeling van momentopnames de blik van de toeschouwer sturen, door telkens slechts gedeeltes van de ruimte en acteurs te belichten. Via tekst, rolwisselingen, choreografie en licht brengt Arslan zo de ‘verborgen gezichten’ van de personages naar boven.
tekst Orhan Pamuk regie Mesut Arslan dramaturgie Ata Unal scenografie en lichtontwerp Erki De Vries geluid Stijn Demeulenaere met Yves De Pauw, Lotte Heijtenis, Deniz Polatoglu, Tom Van Landuyt techniek Turan Tayar, Bas Banen, Dieter Lambrechts, Culture Crew kostuums Johanna Trudzinski regieassistent Çiğdem y Mirol productie OnderHetVel, t,arsenaal mechelen, Platform 0090 coproduktie Europalia, wpZimmer, Istanbul Theatre Festival
